Lezing:  Johannes 17, 20-26  (NBV21)

Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar; uit angst voor de Joden hadden ze de deuren op slot gedaan. Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie!’ Na deze woorden toonde Hij hun zijn handen en zijn zij. De leerlingen waren blij omdat ze de Heer zagen. Nog eens zei Jezus: ‘Vrede zij met jullie! Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.’ Na deze woorden blies Hij over hen heen en zei: ‘Ontvang de heilige Geest. Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven; vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven.’

Homilie  (Jean-Lou)

Jullie zullen zich wellicht afvragen wat hebben de duif en de bloemen van de inleiding te maken met het evangelie van vandaag. Ik moet toegeven dat na onze trip naar Bretagne ik een andere tekst had gelezen van Johannes en vond dat dit erbij hoorde. Een beetje dichterlijke vrijheid, maar wel heel mooie beelden. Want na die 50 dagen, met de komst van de heilige Geest, wordt de boodschap van Jezus in de wereld gebracht voor iedereen; het begin van het verkondigen van een liefdevolle God en niet een straffende God.

In mijn kinderjaren en wellicht bij velen, werd ons verteld in de gewijde geschiedenis: de heilige Geest komt als een duif in je leven, of als tongen van vuur, of als Jezus die over de apostelen blaast. Allemaal beelden die ons duidelijk maken dat Jezus hen en ons zendt om de liefde van de Vader te verkondingen en te beminnen zoals ook Hij heeft bemind.

En zoals Jezus op hun bijeenkomst opeens voor hen stond, en hun vrede wenst, zo wens ik ook aan julie vrede.

In de Bijbel is vrede alles wat ‘te-vrede-n’ maakt. Het is de toestand waarin de mens in harmonie leeft met zichzelf, de medemens, de natuur, God.
Zo is "vrede" verbonden met: gezondheid, het bereiken van een hoge leeftijd, veiligheid, vriendschap, eendracht, vertrouwen, welvaart, rechtvaardigheid, het bezit van vruchtbaar land, het kunnen slapen met een gerust hart, voldoende eten, kinderen ... Het gaat dus zowel om het materieel als het geestelijke welzijn van de enkeling als van de gemeenschap.

En als Jezus dan zoals in het evangelie, zijn adem blaast over hen/ons heb ik dit ook eens ervaren en kan het niet beter uitdrukken als in een lied van Yasmine:
Zo onbereikbaar, zo veraf
Zo oninneembaar, ver van mij
Als kind enkel een verhaal, je moet mee naar de kerk, zonder eigenlijk goed te beseffen wat dit betekend, enz. En dan opeens:
Diep in mij ben ik betoverd
Diep in mij door jou veroverd
Doe jij me dromen, maak jij me vrij.

En durf ik hier te getuigen dat ik echt in Gods liefde geloof, in zijn draagkracht, ook als dit ons pijn kan doen, bedroeven, en dat wij ons de vraag stellen “hoe kan God dat toelaten? Oorlog, geweld, armoede”. Wij denken bij de vredeswens dikwijls aan de vrede (geen ruzie, oorlog ,enz) , dat de wereldleiders eerst luisteren en niet hun eigen belangen voorop zetten en dit dikwijls “in de naam van God. Ergens hebben ze wel gelezen van vrede: maar in wezen is het evangelie niet geschreven om alleen te lezen, maar is het vooral een boodschap om geluk en bijbelse vrede door te geven.

Hier in deze gemeenschap van gelijkgezinden is dit niet moeilijk, maar Pinksteren is ook voor mij een oproep om toch wat meer te getuigen over mijn Christelijk geloof in de wereld rondom mij, maar zonder oordeel over mijn medemensen.

Laten we dan nu samen delen en danken …

Tafelgebed

We gaan aan tafel.
Nergens wordt er zoveel bediscussieerd, in vraag gesteld, duidelijk gemaakt dan aan tafels.
Ook wij staan in een traditie waarin aan de leerlingen aan een tafel werd voorgedaan hoe wij als mens kunnen leven.
Wij vertrouwen dat wij elkaar daarin tot steun en kracht kunnen zijn. Want breken en delen van je leven is niet zo simpel.

Met breken en delen vieren we gemeenschap en belijden we gelijkheid, solidariteit en mededogen.
Jezus’ leven was geven, delen en breken. Hij nam het brood en gaf ons een tijdloos symbool ... van eeuwige verbinding door liefde over de dood heen …
Met brood, om elkaar in alle opzichten te blijven voeden,
elkaar te behoeden en te doen leven.

Daarom herhalen wij vanavond dit oud gebaar van breken en van delen ...

Tafelgebed: 204 Gij die uw gemeente bijeen roept → wit mapje

Onze Vader

De taal die Jezus sprak was Aramees. Dat zou kunnen betekenen dat de Aramese versie van het Jezus-gebed, dat algemeen bekend staat als het Onze Vader (uit de Bergrede bij Matteüs) nauwkeuriger weergeeft wat Jezus bedoelde. De Aramese versie van het Jezus-gebed benadrukt de oorspronkelijke eenheid tussen God en de mens; en het wil die eenheid bevestigen, of herstellen waar die verstoord is geraakt.

Bidden wij dan een hertaling door Bram Moerland van de oorspronkelijke Aramese versie.

Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert,
Ik geef je een naam opdat ik je een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel jouw licht in mij – maak het nuttig.

Vestig jouw rijk van eenheid nu, jouw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Schenk ons wat we elke dag nodig hebben aan brood en aan inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.

Uit jou wordt geboren:
de alwerkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait
en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt. Amen.

Vredeswens

Ergens tussen Pasen en Pinksteren zaten zij opgesloten in hun huis en in zichzelf.
Maar Jij hebt Je van luiken en sloten niets aangetrokken.
Jij bent bij hen binnengekomen en hebt hun ‘Vrede’ toegezegd.
Deuren gingen open, ketens werden gebroken,
angst smolt weg en mensen bloeiden open.

Wij bidden Je, Heer, spreek ook vandaag over ons dat krachtig woord van vrede.

En dat die vrede van Pinksteren met ons mag zijn.

En geven wij dan de vrede van Gods Geest aan elkaar door …

Broodbreking

Voor ons ligt het Brood waarvoor wij hebben gebeden.
Het is het Brood tot nieuw leven,
uitnodiging tot een leven in zijn Geest,
oproep om ons leven te breken en te delen met elkaar.

Het brood staat voor ons klaar.
Als wij eten van dit brood, het breken en delen met elkander …

♫ 17   Dan zal er vreugde zijn op aarde …

Als brood gebroken wordt, zei Jezus
dan wordt liefde uitgedeeld,
dan worden mensen gered en bewaard.

Deel dan dit brood met elkaar;
volg na wat je in handen neemt
en tracht voor alle mensen zo goed als God te zijn.

Bezinning:  Een zee van licht

Er was eens een groot amfitheater, met daarin duizend toeschouwers.
Op een avond, stond daar op het grote podium, in het licht van felle schijnwerpers, een jongen.
Hij streek één lucifer aan. ‘Kun je het licht zien?’ vroeg hij.
Maar bijna niemand van die duizend toeschouwers zag iets. Ze lachten met de jongen.
‘Wil je even alle lichten doven?’ vroeg de jongen.
Het werd pikdonker.
Dan streek hij opnieuw een lucifer aan. Toen zagen ze allemaal dat kleine vlammetje.
‘Neem nu allemaal één lucifer en steek die aan’, zei de jongen. Iedereen deed dat.
En duizenden kleine vlammetjes zetten het hele amfitheater in een zee van licht.
Eén vlammetje stelt niet veel voor.
Twaalf vlammetjes verlichten wat meer.
Maar een vol amfitheater maakt echt een verschil.
Eén persoon die de Geest van Jezus in zijn leven laat werken, heerlijk!
Twaalf mensen die zich door die Geest laten leiden, zalig!
Maar een vol amfitheater, daar kan niets tegen op.

Met Pinksteren vieren we de komst van de Geest van Jezus. Twaalf van zijn leerlingen werden erdoor bezield.
Tegen de avond van die dag, waren er dat al drieduizend.
Tweeduizend jaar later zijn miljoenen mensen nog steeds door de Geest gebeten. De een al wat meer dan de ander.
Nog anderen sloten zich af voor die Geest. Ontgoochelingen, overtrokken verwachtingen, andere visies waren er de oorzaak van.
Misschien moeten we even terug naar het allereerste begin.
Naar het vuur dat mensen in Jezus ervaren hebben in wat Hij zei en wat Hij deed.
Maar het enthousiasme van die eerste groep leerlingen,
naar hun liefdevolle omgang voor elkaar,
naar het belang dat ze aan God gaven in hun leven.
Zodat de Geest van Jezus voluit zijn werk kan doen:
mensen denken en handelen als wijzen en geven in hun leven aan God de plaats die Hem toekomt.

Chantal Leterme

Voorbeden

Net zoals met Pinksteren in Jeruzalem
leven wij samen met een bonte wemeling aan volkeren en culturen: een grote rijkdom!
Ook vandaag maakt globalisering onze wereld er niet gemakkelijker op.

Laat ons dan, naar goeie gewoonte, bidden, danken en zingen …

Slotgebed

Als er je een licht opgaat,
zeg dan niet: dat is de heilige Geest.
Als er een vuur in je brandt,
zeg dan niet: dat is de heilige Geest.
Als je oren suizen van geluk,
zeg dan niet: dat is de heilige Geest.
Maar als jouw gezicht oplicht zodat anderen zien,
als jouw vuur anderen verwarmt,
als jouw oren suizen van het goede nieuws dat anderen blij maakt,
dan kun je zeggen: dat is de heilige Geest.

Goede Geest van God,
laat het weer Pinksteren worden, ook voor ons.
Open de deuren van ons hart,
zet ze wagenwijd open opdat licht en warmte kunnen binnenstromen.
Maak van ons echte, authentieke christenen die hun inspiratie en hun enthousiasme vinden in jouw Geest.
Amen.

Zending en Zegen

Pinksteren is een nieuw begin, een herademing:
niet in de zin van opluchting maar van nieuwe energie,
van geestkracht, van nieuw leven.

Moge Gods Geest ons, na het slotlied, alle dagen van ons leven vergezellen met zijn windkracht, bindkracht en stuwkracht. Amen.