Openingsgebed

Aan God, de Enige en Eeuwige, die Zijn woord in ons heeft gelegd.
Aan de ene Mens, de man van Nazareth, onze tochtgenoot ten leven.
Aan de Geest die ons bijeen brengt, ons bezielt en inspireert, dragen wij dit uur op.
Dat we elkaar mogen ontmoeten, bemoedigen en verrijken op ons pad naar waarlijk leven.
In de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen.

Inleiding  (Frans)

We zijn hier samen op een wat ongewoon uur, voor de viering die samenhangt met ons jaarlijks Ontmoetingsfeest.
Dit impliceert dat er alweer een werkjaar voorbij is én dat de ‘grote vakantie’ begint.
Hoewel het woord “vakantie” of “verlof” niet voorkomt in de bijbel, spreekt die wel over rusten en tot rust komen.

• In het scheppingsverhaal staat dat God op de zevende dag rustte van het werk dat Hij gedaan had. Via de tien geboden kregen we dat ook mee.
• De zondag is een dag van rust, waarbij we opgeroepen worden om tijd te maken voor God en voor de mensen van onze kleine kring.
• Wanneer de leerlingen terug komen van hun tocht langs de dorpen zegt Jezus: “Ga nu maar mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje te rusten”.

Het voorbije werkjaar stond in het thema van de vier liefdes (voor mezelf, de anderen, de natuur en het mysterie dat wij God noemen). Invalshoeken die ons ongetwijfeld kunnen helpen om van de vakantieperiode een vruchtbare periode te maken. Om “rust” te vinden en tegelijk oog te hebben voor datgene wat essentieel is in ons geloof en voor de mensen om ons heen.

Zowel in de evangelies als in de brief van Paulus aan der Korintiërs staan daar mooie dingen over. Laten we daarnaar luisteren …

Lezing: Matteüs. 22, 37-39 ; Johannes 13, 34-35 ; 1 Korintiërs 13, 1-8a. 13  (NBV21)

Bij Matteüs horen we hoe Jezus de grondslag, de essentie, van de Wet en de Profeten omschrijft:
“Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand.
Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf’”

Bij Johannes zegt Jezus in zijn afscheidsrede aan de leerlingen:
“Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben.
Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.”

Paulus schrijft aan de Korintiërs over de liefde:
“Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal.

Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen,
al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 

Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs om te worden verbrand
– had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.

De liefde is geduldig en vol goedheid.
De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig,
ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan,
ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.

De liefde zal nooit vergaan.

Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie,
maar de grootste daarvan is de liefde.”

Deelmoment  (Frans)

Beeld je in dat iemand je onverwacht wil interviewen op straat, of je bent in een goed, diepgaand gesprek met iemand die niet- of anders gelovig is, en je krijgt de vraag: “kun je in een paar woorden of zinnen zeggen wat de kern van je geloof uitmaakt” … wat zou je antwoord zijn?

Het is ontmoetingsdag, dus zou ik met de micro kunnen rondlopen, … maar we kunnen ook een zoemsessie doen, waarbij je even uitwisselt met de persoon naast, voor of achter jou.
We hebben geen tijd om alle antwoorden samen te brengen. Maar ik vermoed dat enkele elementen wel aan bod zijn gekomen, zoals:

• Dat het niet zo makkelijk onder woorden te brengen is;
• Dat God ons graag ziet, zomaar, belangloos, om niet;
• Dat God’s naam, Ik-zal-er-zijn, vertrouwen en hoop geeft, omdat hij ons nooit zal laten vallen;
• Dat er een verlangen opkomt om dat liefdesgeschenk niet voor jezelf te houden, maar dat door te geven;
• Dat Jezus ons heeft voorgeleefd wat dat betekent; …

Het liefdes-klavertje 4 van het voorbije werkjaar maakte bij iedereen wel iets wakker. Het is een beeld, een insteek, niet bedoeld om volledig te zijn. Hopelijk helpt het ons inzien dat ons eigen “ik” niet het alfa en het omega, het begin en einde is van alles. Echte Liefde is niet ik-gericht, maar is toegespitst op het welzijn, het geluk van de ander.

Als christenen onderweg zingen we regelmatig “Alles begon met God”.
We geloven en beamen dat. Maar tussen dat “weten” (met ons verstand) en dat “beseffen” (met ons hart) en daarnaar leven, is, ook in mijn ervaring, dikwijls nog een hele weg te gaan.
De Bijbellezingen helpen ons daarbij. Ook vandaag weer.
Jezus zegt heel duidelijk wat een weg naar volwaardig leven is: “Heb elkaar lief … Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn”.

Paulus geeft drie voorbeelden van zaken die op zich positief zijn, maar uiteindelijk waardeloos zijn, zonder de onbaatzuchtige liefde die Jezus bedoelt.
Paulus omschrijft de liefde vooral via de positieve effecten die daaruit voortvloeien. Voorwaar een hele uitdaging en een vraag, wetende dat “Liefde een werkwoord is”. Neem je de uitdaging aan om, zoals we straks zullen zingen, “in alles lief te hebben en te dienen”?

De vakantieperiode nodigt ons uit tot vertragen, tot verstilling.
Ook de bijbel geeft het ons aan: het is goed om niet constant door te werken, wel om regelmatig rustmomenten in te bouwen. Om niet altijd met onszelf bezig te zijn, maar ons open te stellen … voor God, voor de mensen dicht bij en verder weg.
Vakantie, rust nemen, is niet hetzelfde als “niets” doen.
Het is de dingen “anders”, meer bewust doen. Minder dingen tegelijk. Eens gewoon zitten, de natuur, de gebouwen en de mensen om ons heen observeren. Verwondering toelaten. Bewonderen of juist afstand nemen van wat we zien.

Het is op zich niet belangrijk of we dat thuis doen of dat we naar een andere streek trekken.
Volop “leven”, “aandacht” betonen kunnen we overal en altijd doen. Een glimlach kan soms wonderen doen.

De manier waarop Paulus de liefde omschrijft, nodigt ons uit om de komende weken speciaal aandacht te hebben voor de manier waarop wij, samen en elk apart, in het leven staan. Hoe we God daarbij kunnen betrekken.
Waar doen we het goed? Waar kunnen we verbeteren? Ongetwijfeld brengt je dat bij één of twee kleine werkpuntjes waarmee je aan de slag kan – en hopelijk wilt - gaan.

Laten we dan nu
- dankbaar om alle liefde die we het afgelopen jaar op vele manieren mochten ontvangen van mensen op onze weg –
de tafel dekken om samen te vieren, te danken, te breken en te delen.

Bezinning:  Genieten

Om te kunnen leven
moet je op de eerste plaats kunnen genieten.
Rustig kunnen genieten! 

Om te kunnen genieten,
moet je vrij zijn,
vrij van jaloersheid, vrij van wrok en haat.
Want die maken mensen innerlijk verdeeld
en scheuren ze uit elkaar.

Als je kunt genieten,
kun je lachen en lukt het je
veel beter om vriendelijk te zijn.

Dan ben je blij
dat elke morgen de zon voor je opkomt.

Dan voel je je zalig
omdat je bed zacht is en je huis warm.

Dan ontmoet je vriendelijke mensen
en komt de vriendschap van God naar je toe
in een glimlacht, in een bloem, in elk goed woord,
in elke hand, in elke omhelzing.

Als je rustig kunt genieten
van de kleine dingen,
van vrolijke vrienden …
dan woon je in een tuin vol zaligheid.

(Phil Bosmans - Bond zonder Naam)