1 zondag van de advent B  -  'Loslaten'  (28/11/2020)

Openingsgebed

God,
Jij die al wat is,
geschapen hebt en leidt,
Jij die door ons
genoemd mag worden: Vader,
aan Jou dragen wij in eerbied
dit samenzijn op.

Wij kunnen nu het brood
en de wijn niet samen delen,
maar we voelen ons wel verbonden
met Jou en met elkaar.
Jij die voor ons bent:
Vader, Zoon en heilige Geest.
Amen.

Lied:  36 Vrede voor jou

Vrede voor jou, hierheen gekomen,
zoekend met ons om mens te zijn.
Jij maar alleen, jij met je vrienden,
jij met je last, verborgen pijn:
vrede, genade, God om je heen,
vergeving, nieuwe moed
voor jou, voor iedereen!

Jij die ons kent, jij die ons aanvoelt,
jij die de hele wereld draagt:
Kom naar ons toe, leer ons te leven,
help ons te zien wat ieder vraagt:
tijd om te leven, kans om te zijn,
een plek om nu en ooit
gezien, aanvaard te zijn!

Inleiding op de advent en aansteken van de eerste kaars

In deze adventstijd worden wij uitgenodigd
om oog te hebben voor de komst van God midden onder ons.
Hij verschijnt voor ons als een weerloze mens, als een kind van mensen.
Hij is te vinden in de kleine, de machteloze, kortom in ieder van ons.
Hij brengt licht in het leven van mensen en verdrijft voorgoed de duisternis in de wereld.
Daarom steken we de eerste adventskaars loslaten aan.

Ondertussen zingen we ♫ “Jezus, u bent het licht in ons leven”

Jezus, u bent het licht in ons leven. Laat nimmer toe dat het duister tot mij spreekt. 
Jezus, u bent het licht in ons leven.  Open mij voor uw liefde, o Heer ! 

Inleiding  (Frans)

De lezing van vandaag is het laatste deel van de eschatologische rede van Jezus. “Eschatologisch”, een moeilijk woord om te spreken over de eindtijd. Marcus heeft het over de vernietiging van de tempel, over oorlogen, natuurrampen, deportaties. Maar ook over de komst van de Messias, de Verlosser en de hoop die hij brengt. Dan komt de oproep: “wees waakzaam”!
Geen negatieve boodschap, integendeel, wel een oproep om al hetgeen wat oud, vastgeroest, beklemmend is te laten verdwijnen en om ons terug vrij, ontvankelijk te maken voor Gods liefde.
Luisteren we naar het verhaal van Marcus …

Lezing: Marcus 13, 33 – 37  (NBV)

Pas op, wees waakzaam, want jullie weten niet wanneer die tijd zal komen. Het is als met een man die op reis ging: hij verliet zijn huis en droeg het beheer over aan zijn dienaren, die elk een eigen taak kregen, en de deurwachter gaf hij opdracht om de wacht te houden. Wees dus waakzaam, want jullie weten niet wanneer de heer des huizes komt, ’s avonds, of midden in de nacht, of bij het eerste hanengekraai, of ’s morgens vroeg. Laat hij jullie niet slapend aantreffen wanneer hij plotseling komt. Wat ik tegen jullie zeg, zeg ik tegen iedereen: wees waakzaam!’

Deelmoment  (Frans)

Het is een korte tekst, en toch komt er 3 maal
Wees waakzaam” in voor.
“Waakzaam” doet denken aan:
Wakker zijn, aandachtig, naar buiten gericht,
proberen om de boodschap op te vangen, te verstaan.
Maar ook ‘de wacht houden’.
In afwachting zijn van wat er nog niet is,
maar waar ik naar verlang.
Het is hopen, geloven, uitzien naar …
Voor gelovigen is het een biddende levenshouding.

Toen ik klein was, werd die tekst nogal eens gecombineerd met de dood die onverwacht kan komen. We weten dat dit kan gebeuren, maar het mag ons niet verlammen, schrik doen krijgen om volop te leven.

Nu lees ik die tekst anders. Als een oproep om de relatie met God - die ieder van ons graag ziet en zoekt - meer bewust een plaats te geven in het eigen leven. Elke dag kan je daar voor kiezen, je daar voor open stellen. En kiezen is telkens iets loslaten om voor iets anders, iets meer leven-gevend te gaan. Dat geeft een dubbel gevoel: pijn om het afscheid en de opwinding van iets nieuws.

Denk maar aan wat je ervaart wanneer je verhuist of wanneer je moet reorganiseren omdat al je kasten vol zitten. Mijn broer zei daarover onlangs iets dat mij trof: “we hebben geen kasten te kort, maar dingen te veel”. Het klopt: we moeten af en toe terug ruimte maken.

Dat geldt ook voor onze innerlijke kasten. Ook daar is het goed om uit te zuiveren, de negatieve dingen van het verleden los te laten, de ballast die ons naar beneden trekt weg te smijten. Dat geeft nieuwe kansen, hernieuwde kracht. Hoop en geloof in de toekomst komen dan in de plaats.

De drievoudige oproep “Wees waakzaam” in de lezing brengt iets in beweging.
Wat hindert mij, wat hindert jou om ons voor te bereiden op de komst van de Heer, ook al weten we niet wanneer of hoe Hij bij ons komt aankloppen? Wie weet in de gedaante van iemand die verdrietig of angstig is, een of andere vorm van hulp zoekt of gewoon een plek om even in geborgenheid tot rust te komen?

Waakzaamheid vraagt open ogen, van binnen uit kijken, echt luisteren, met aandacht en zonder vooroordelen. Je open stellen voor het mooie om je heen, het kleine, onooglijke in de natuur, maar ook de onooglijken in onze maatschappij, over wie het vorige week ging. Opmerken wat om je heen gebeurt, wat anders is dan anders, … aandacht voor de mensen om je heen, … zien wat wel nog kan in deze tijden.

Waakzaamheid helpt ons om te zien wat belemmert, afleidt van verbondenheid met God. Als je daar verandering in brengt, herken je weer wat er echt toe doet, krijg je God terug in het oog, kan je je richten op Gods droom voor elke mens. Niet alleen in je gebed, je gesprek met Hem, maar ook op een actieve manier, in je leven van elke dag.

Waakzaam ook voor jezelf, voor je eigen gevoelens en gedachten; om jezelf niet te verliezen, voorbij te lopen. Om momenten van stilte in te bouwen, verwondering om wat is, stilte met volop ontmoeting met jezelf, de natuur om je heen en Gods liefdevolle Geest binnen in jou.

Aandacht ook voor wat structuren, instituten kunnen doen, ten goede maar ook ten kwade. Van daaruit opkomen voor wie niet voor vol aanzien wordt, voor wie door de mazen van het net valt.

Waakzaam zijn voor wat elke kleine goedheid te weeg brengt, hoe die uitdijnt, aansteekt, licht brengt … én voor de kleine stappen die jij kan zetten, de bijdrage die jij kan leveren voor het Rijk Gods op aarde, hier en nu, elk in zijn of haar omgeving.

Graag wil ik nog een suggestie geven voor de komende 1e week van de advent:

Elke dag 5 tot 10 minuten op de pauzeknop duwen,
tijd nemen op een rustige plek,
de dagelijkse beslommeringen even los te laten,
je beschikbaar stellen voor ontmoeting met God.
Met een beetje geluk krijg je dan inzicht in wat je kan helpen
om Hem een belangrijk(er) plek te geven in je leven en je keuzes.
Hoe jij jouw talenten kan beschikbaar stellen …

Lied: 23  Laat elk talent beschikbaar zijn

Laat elk talent beschikbaar zijn en ieder mens te vinden zijn
om onrecht, oorlog, martelpijn met woord en daad te weren.
Dat al wie in God gelooft, en in zijn rijk aan beloofd,
met inzet van hart en hoofd zich tot de minste keren.

Laat ieder deel van leven zijn, van sterk tot zwak, van groot tot klein.
Laat ieder meester dienaar zijn, verlegen om de vrede.
Dat niemand in dit bestaan apart en eenzaam hoeft te staan,
dat allen met allen gaan, met hart voor lijf en leden.

Voorbeden:  123  Roep onze namen

Roep onze namen, dat wij u horen, dat wij weer ademen, dat wij u leven.

Vredeswens

Heer Jezus, zegen dit uur en alle dagen met uw vrede en vreugde.
Geef dat wij die vrede mogen delen met allen met wie wij verbonden zijn en met allen die wij ontmoeten.
Verdrijf alle duisternis uit ons hart en vul ze met uw vrede. Gij die onze vrede geworden zijt, voorgoed.

 Willen we die vrede ook met elkaar delen, zelfs vanop afstand ...

Lied:  35  Hevenu shalom alechem

Bezinning  (Chrisje – naar JPV)

Het gesprek tussen de vier adventskaarsen
Ze maakten zich ietwat zenuwachtig klaar voor de advent, de vier rode kaarsen. Er ontwikkelde zich tussen hen een levendig gesprek.
Ze waren op zoek naar de klemtoon die ze wilden leggen in de advent van dit jaar, de advent van 2020.

Advent
het is een kwestie van loslaten, benadrukte de eerste kaars. Het is oefenen om los te laten wat op je weegt zodat de liefde terug mag geboren worden.

Advent
het is een kwestie van dromen, beweerde de tweede kaars. We zingen in de advent toch het lied: “Advent is dromen dat Jezus zal komen” …

Advent
het is een kwestie van voorbereiden, vond de derde kaars. Zoals Johannes de Doper de weg voorbereidt van de Messias.

Advent
is het niet allereerst een kwestie van ontvangen, vroeg de vierde kaars zich af.
Zoals Maria van de engel de boodschap ontvangt dat ze de moeder zal worden van de Zoon van God.

De kaarsen stopten hun discussie. Ze namen in alle stilte hun plaats in op de groene krans. Ze wisten en wachtten …

Slotgebed  (Luc)

God, zie de wereld aan en laat het licht de duisternis keren.
Breng uw liefde aan het licht en raak ons met de warmte van uw aanwezigheid.
Streel het gezicht van mensen tot leven, opdat wij in nieuw licht elkander zien staan.
Laat vrede en vriendschap oplaaien in onze wereld als een schitterend weerlicht van uw mensenliefde.
Zie de wereld aan en laat het licht de duisternis keren. Amen.

Zegen  (Luc)

Als je alleen thuis bent, doe dan even je ogen dicht, wees heel stil en open.
Wij allen die samen vierden komen tot bij jou en tekenen een kruisje op je voorhoofd: God zegene en beware je …

Als je samen, in je bubbel, mee gevierd hebt in gemeenschap met ons allemaal, geef elkaar dan een kruisje: God zegene en beware je …
Draag goed zorg voor elkaar!

Lied:  ♫ 45  Zegenbede

Gij levende, eerste en laatste, moeder, vader
God onspreekbaar, boven onze woorden uit:
zegen uw mensen die hier nu zijn en al uw mensen waar ook ter wereld,
doe lichten over ons uw Aangezicht en geef ons vrede.